Pomiędzy dolinami Furkotną i Młynicką leży rozdzielająca je Grań Soliska, w której najwyższym szczytem jest Wielkie Solisko (2414 m). Opisałem je kiedyś w GÓRACH, w Kąciku Tatrzańskiego Turysty, a także w przewodniku Nieznane Tatry, jednak teraz wrócę do tematu z kilkoma nowymi zdjęciami i informacjami.
WIELKIE SOLISKO (VEL’KÉ SOLISKO)
Ten wspaniały i wysoki szczyt znajduje się po słowackiej stronie zachodniej części Tatr Wysokich. Jest najwyższym punktem długiej bocznej Grani Soliska, odchodzącej na południowy wschód od leżącego w bocznej grani tatrzańskiej zwornikowego Furkotu. Wierzchołek Wielkiego Soliska od Furkotu na północnym zachodzie oddzielony jest Bystrymi Turniczkami i przełęczą Bystry Przechód, a od Pośredniego Soliska na południowym wschodzie – Wyżnią Soliskową Ławką. W długiej Grani Soliska znajduje się szereg wierzchołków i przełęczy, z których najważniejsze to, oprócz wymienionych wyżej, Soliskowe Turnie, Małe Solisko, Szczyrbskie Solisko i Skrajne Solisko. Poniżej tego ostatniego szczytu, na wysokości około 1850 metrów znajduje się górna stacja wyciągu krzesełkowego, który startuje znad północnego brzegu Szczyrbskiego Jeziora i pokonuje 438 metrów różnicy wzniesień.
Z dołu Grań Soliska podziwiać można,wędrując pętlą turystyczną wiodącą Doliną Młynicy na przełęcz Bystra Ławka i dalej, schodząc Doliną Furkotną do Szczyrbskiego Jeziora. Natomiast z góry Wielkie Solisko najładniej prezentuje się z otaczających je szczytów: Szatana, Furkotu, Hrubego Wierchu i Ostrej. Również widok z wierzchołka jest wspaniały i zróżnicowany: oryginalna panorama otwiera się na piękną Grań Baszt, z najwyższym Szatanem, i leżącą po przeciwnej stronie grań Ostrej. U stóp groźnych, poszarpanych turni leżą liczne stawy, wśród których wyróżnia się śliczny Capi Staw oraz często pokryty lodem do późnego lata Kolisty Staw, a po zachodniej stronie – Wyżni Wielki Staw Furkotny, największy z widocznych.
Wierzchołek Wielkiego Soliska tworzy dwumetrowy blok skalny o kształcie grzyba. Jest to jedna z osobliwości tatrzańskich, podobnie jak wierzchołek Kończystej, który był zbudowany z dużo większego, wielotonowego głazu przypominającego kowadło (piorun zniszczył go częściowo w 2019 roku). Nazwa „solisko” pierwotnie oznaczała miejsce, gdzie wykładano bryły soli do lizania dla krów i owiec. W przypadku naszej grani nazwa ta dotyczyła najpierw miejsca u podnóża grzbietu, a potem, wskutek nieporozumienia, została przesunięta przez kartografów na całą grań.
Pierwsze wejście: Karol Englisch z przewodnikiem Paulem Spitzkopfem seniorem, 19 lipca 1903 roku.
Pierwsze wejście zimą: Gyula A. Hefty i Lajos Rokfalusy, 21 stycznia 1912 roku.
Z DOLINY FURKOTNEJ – TRASA A
Trasa: najkrótsze wejście od znakowanego szlaku prowadzące z Doliny Furkotnej
Czas wejścia: około 1 godziny
Trudność: 0+ (łatwo)
Żółtym szlakiem, wiodącym Doliną Furkotną na przełęcz Bystra Ławka, dochodzimy nad południowo-wschodni brzeg Wielkiego Stawu Furkotnego Wyżniego. Patrząc w kierunku wierzchołka Wielkiego Soliska – który z tego miejsca łatwo rozpoznać, bowiem jest jednolitym, masywnym, nawet na oko najwyższym punktem w grani – widzimy szeroki żleb, ograniczony z prawej mało wyraźnym, rozległym żebrem. Skręcamy ze szlaku w prawo i podchodzimy na wschód, stromo w górę dnem zasłanego wielkimi głazami żlebu, aż do jego rozwidlenia. Wybieramy prawe rozgałęzienie i wkrótce wchodzimy na małe wcięcie w grani, znajdujące się nieco na północ od wierzchołka. Z przełączki kierujemy się w prawo stromą i dość eksponowaną granią, by po litej skale wspiąć się w kilka chwil na wierzchołek Wielkiego Soliska. Na zwieńczającego go grzyba skalnego można się wciągnąć od strony Doliny Furkotnej.
Z DOLINY MŁYNICKIEJ – TRASA B
Trasa: droga wiodąca z Doliny Młynickiej
Czas wejścia: około 1 godziny i 30 minut
Trudność: 0+ (łatwo)
Znakowanym na żółto szlakiem, prowadzącym ze Szczyrbskiego Jeziora na Bystrą Ławkę, dochodzimy aż do Wołowych Stawków (to pierwsze stawki leżące tuż przy szlaku za Stawem nad Skokiem). Z tego piętra doliny, położonego tuż poniżej ściany stawiarskiej Capiego Stawu, ciągnie się w kierunku północnej grani Wielkiego Soliska szeroki, trawiasty grzbiet. Skręcamy ze szlaku w lewo i, nie dochodząc do tego grzbietu, idziemy trawiastym stokiem w linii spadku wierzchołka Wielkiego Soliska, ku skałom, które przecina krótka rynna – trochę po lewej od wspomnianego grzbietu.
Rynną pniemy się w górę, aż przekształci się w szeroki żleb. Dalej stromo w górę prawą stroną żlebu, po trawkach i niskich skalnych progach, na północną grań Wielkiego Soliska. Stąd przechodzimy już w lewo granią lub, obchodząc ją po lewej stronie, przez kilka turni grzbietowych docieramy do wąskiej przełączki, tuż na północ od wierzchołka. Spotykamy tutaj trasę A, która jeszcze przez kilka minut granią prowadzi na wierzchołek Wielkiego Soliska.
Tekst i zdjęcia / LESZEK JAĆKIEWICZ
Zdjęcie otwarcia / Widok z Wielkiego Soliska na Szczyrbski Szczyt
Materiał został opublikowany w Magazynie GÓRY numer 3/2022 (286)
Zapraszamy również do korzystania z czytnika GÓR > http://www.czytaj.goryonline.com/