Rok temu w tatrzańskim numerze GÓR opisałem doliny Cichą Liptowską i Koprową, którymi wiedzie pętla turystyczna przez przełęcz Zawory. Tym razem proponuję szlak tworzący pętlę przez kolejne dwie doliny – Furkotną i Młynicką. Wprawdzie nie leżą one u podnóża Grani Głównej Tatr, tylko pod największą, odbiegającą od Cubryny granią boczną, ale są piękne, dość długie, mają liczne stawy, a nawet wodospad i na pewno zasługują, by je odwiedzić. Bardzo lubię takie turystyczne pętle, bo można zaplanować spokojną wędrówkę, wiedząc, że wrócimy do punktu wyjścia.
DOLINA FURKOTNA
Położona jest w zachodniej części południowej strony Tatr Wysokich. Według przewodnika Witolda Henryka Paryskiego ma 3,5 kilometra długości, a zdaniem Józefa Nyki nieco więcej – 4 kilometry. Od wschodu wznosi się nad nią Grań Soliska, biegnąca od Furkotu na południe, w której wyróżniają się szczyty: Wielkie Solisko (2414 m), Pośrednie Solisko (2401 m), Małe Solisko (2336 m), Szczyrbskie Solisko (2301 m) i Przednie Solisko (2093 m). Od północy i północnego zachodu dolinę zamyka rozciągająca się od Cubryny po Krywań boczna grań tatrzańska, na odcinku Furkot (2405 m) – Ostra (2349 m). Natomiast po zachodniej stronie doliny opada południowa grań Ostrej, w której wznoszą się coraz niższe szczyty: Liptowska Turnia (2271 m), Ważecka Turnia (2140 m) i Siodełko Furkotne (2067 m).
Dolina Furkotna od wschodu i północnego wschodu sąsiaduje z Doliną Młynicką, od północnego zachodu z Niewcyrką, a od zachodu – z Suchą Ważecką. Na południe opada pięcioma piętrami (do wysokości około 1450 metrów, dokąd prowadzi Wyżni Podkrywański Chodnik), na których leży kilka stawów. Co ciekawe, te większe znajdują się wyżej. Są to kolejno: Wielki Staw Furkotny Wyżni (2154 m), Soliskowy Stawek (2080 m), Wielki Staw Furkotny Niżni (2060 m), Mały Stawek Furkotny Wyżni (1709 m) i Mały Stawek Furkotny Niżni (1633 m), który w suche lato zanika całkowicie. Jako ciekawostkę warto też dodać, że w 1911 roku Wielki Staw Furkotny Wyżni był całkowicie wolny od lodu tylko przez 10 dni w roku.
Ruszmy więc na wędrówkę tą piękną doliną, trasą od Szczyrbskiego Stawu na przełączkę Bystra Ławka. Aż do 1993 roku szlak wiódł na bliższą Furkotowi i szerszą przełęcz Bystry Przechód, ale zbocza poniżej były systematycznie niszczone przez turystów, bo tylko częściowo są skaliste. Obecny wariant jest ciekawszy, gdyż prowadzi po skałach i na krótkich odcinkach ubezpieczony został łańcuchami.
W DROGĘ
Szlak: znaki czerwone i żółte
Długość trasy: 7 kilometrów
Podejście: około 1068 metrów (różnica wzniesień: 970 metrów)
Czas podejścia: około 4 godzin i 40 minut (w dół około 3 godzin i 10 minut)
Zaczynamy nad południowym brzegiem Szczyrbskiego Stawu, gdzie rozeznanie w sytuacji ułatwi nam tablica z opisującą widok panoramą i węzeł szlaków z kierunkowskazami. Początkowo idziemy za znakami czerwonymi, wiodącymi w kierunku Krywania. Towarzyszą nam krótko znaki zielone, skręcające niebawem w lewo, w stronę Trzech Studniczek, oraz znaki niebieskie, odbijające w prawo, w stronę Chaty pod Soliskiem. Idziemy na wprost lasem, mocno zniszczonym przez Wielką Kalamitę, czyli niespotykanej siły wichurę, która nawiedziła Tatry 19 listopada 2004 roku.
Po nieco ponad dwóch kilometrach napotykamy drogowskaz. Znaki czerwone prowadzą na wprost, w stronę Krywania i dalej do Trzech Studniczek. My skręcamy w prawo i podchodzimy dość stromo za znakami żółtymi, wiodącymi do Doliny Furkotnej. Po lewej, ponad 100 metrów od szlaku w latach 1937–56 stało schronisko „Furkotne”, zwane „Lonekovą Chatą” lub „Chatą imienia kapitana Jána Rašo”, ale spłonęło.
Zbliżamy się do szumiącego po lewej Furkotnego Potoku i wkrótce stajemy na pierwszym piętrze doliny, w miejscu zwanym Szkutnastą Polaną, którą pokrywają trawki i kępy jałowca. Dalsze podejście między kosówkami jest bardziej strome i w 20 minut wyprowadza na drugie piętro doliny. W ciągu kolejnych 15 minut, wspinając się ścieżką przez jar Furkotnego Potoku, osiągamy trzecie piętro – porosłą częściowo kosówką równinkę. W razie załamania pogody można poszukać schronienia w Niżniej Furkotnej Kolebie, położonej na lewo od szlaku i utworzonej przez olbrzymią wantę.
W tym miejscu odchodzi w lewo dość wyraźna ścieżka myśliwska, wspinająca się zakosami na Przełęcz pod Siodełkiem, natomiast na skraju łączki znajdziemy drogowskaz i początek niebieskich znaków wiodących w prawo, do górnej stacji kolejki krzesełkowej przy Chacie pod Soliskiem. Jeśli wyjedziemy tam krzesełkiem, zejście do Doliny Furkotnej zajmie nam około 20 minut, pozwalając zaoszczędzić półtorej godziny.
Podążamy dalej w głąb doliny za żółtymi znakami, ścieżką wśród upłazów i skał, aż do ściany stawiarskiej, zamykającej Wielki Staw Furkotny Niżni. Pokonujemy ją środkiem, między skałami, i stajemy nad południowym brzegiem tego stawu, na czwartym piętrze doliny. Mijamy leżący po lewej Mały Soliskowy Stawek i wspinamy się na kolejny próg, zamykający Wielki Staw Furkotny Wyżni – jak na tak wysokie położenie, staw jest rzeczywiście wielki, ponad trzy razy większy niż ten leżący poniżej. Jesteśmy na najwyższym, piątym piętrze doliny. Stąd w prawo odchodzi nieznakowana trasa na Wielkie Solisko. Jeśli od południowego skraju stawu skierujemy się na zachód, znajdziemy wielką wantę tworzącą Wyżnią Furkotną Kolebę, mieszczącą nawet cztery osoby. Dalej za znakami podchodzimy niewielkimi, ale dość stromymi zakosami w kierunku Bystrej Ławki. Pokonanie końcowego fragmentu ułatwiają nieliczne łańcuchy. Z przełączki mamy widok na jeszcze piękniejszą Dolinę Młynicką.
Tekst / Leszek Jackiewicz
Całość tekstu znajdziecie w magazynie GÓRY numer 3/2022 (286)
Zapraszamy również do korzystania z czytnika GÓR >>> http://www.czytaj.goryonline.com/
