Był wrzesień. Szliśmy na północ wzgórzami wzdłuż rzeki, która z daleka wyglądała jak niebieska taśma rozwinięta wśród jaskrawozłotych brzóz.
Noc jest czarna jak smoła. Szosa opada zakolami, przez myśl przebiegają mi stada wilków, którymi straszono na granicy. Zatrzymuje nas
Wszyscy spali, kiedy o świcie opuszczałam schronisko górskie w Abisko – pełne, bo sierpień to szczyt letniego sezonu.
Bergerie des Pozzi ma zadaszony taras – świetny schron. Noc jest zimna. Rozlewiska Pozzine błyszczą w jaskrawozielonych trawach.
Pniemy się w górę Gorges du Tavignano. Wąwóz jest skalisty, piękny. Czym wyżej, tym mniej zielony, bardziej złoty i pomarańczowy.
Pierwsza część tekstu Katarzyny Nizinkiewicz o jej wyprawie przez góry
Varanger- jedyny fragment kontynentalnej Europy (poza Rosją), który leży w strefie klimatu
Była majówka. Dwójka narciarzy podwiozła mnie z Ax-les-Thermes prawie na Port de Pailhères. Droga była
Superior. Gwar. Kuchnia pełna pozostawianych losowo rzeczy, resztek (cennego, szlakowego) jedzenia, zakurzonych plecaków i
Arizona Trail to 1200 kilometrów pieszych ścieżek i polnych dróg, mnóstwo obszarów chronionych i dwa wspaniałe parki narodowe – Saguaro i Grand
El Hierro jest niezależny energetycznie, zasilany przez słońce i wiatr. Cała wyspa jest rezerwatem biosfery
Z namiotu obserwowałam fragment gór dzielących mnie od Akureyri – były białe i nie było ich na mojej mapie, która zaczynała się dopiero
Wczytaj więcej
Wszelkie prawa zastrzeżone © 2025