Cesare Maestri, zwany „Pająkiem Dolomitów”, jedna z najważniejszych postaci alpinizmu, zmarł 19 stycznia 2021 roku w wieku 91 lat. Wraz ze jego śmiercią zniknęła też ważna cześć górskiego środowiska. Dzięki swojej porywczości, sile i legendarnej sprawności we wspinaczce klasycznej Maestri przez lata odnosił sukcesy, wiele wnosząc do historii alpinizmu.
Urodził się 2 października 1929 roku w Trydencie (wł. Trento), w czasie II wojny światowej brał udział w walce partyzanckiej we włoskim ruchu oporu. Po zakończeniu wojny zaczął się wspinać i już na początku jego kariery nadano mu przydomek „Pająk Dolomitów”. Jako pierwszy zszedł solo drogą o trudnościach V+. W 1952 roku został przewodnikiem alpejskim, nabrał też odwagi do śmiałych solówek, takich jak Droga Solledera na Civetcie, Droga Solda-Conforto na Marmoladzie (to na niej jako pierwszy w historii pokonał solo trudności VI+), a zimą na południowo-zachodniej grani Matterhornu (pierwsze zimowe i samotne przejście grani Lion). Na przestrzeni lat zrobił setki pierwszych wejść.
Gdy w 1958 roku zespół Bonatti-Mauri nie dał rady pokonać zachodniej ściany dziewiczej wówczas igły Cerro Torre i zrezygnował z dalszej akcji 300 metrów od szczytu, Cesare Maestri z Austriakiem Tonim Eggerem atakowali ścianę wschodnią – również bez sukcesu. Rok później Maestri z Eggerem wrócili pod Cerro Torre, aby spróbować pierwszego wejścia. Maestri twierdził, że wspiął się na szczyt z Eggerem podczas sześciodniowego okresu niepogody. W trakcie zejścia Egger został jednak porwany przez lawinę wraz z ich jedynym aparatem fotograficznym, a jego ciało zaginęło. Przez lata podważano wersję Maestriego, choć alpinista do końca życia nie wycofał się ze swojej wersji zdarzeń.
Miedzy innymi te właśnie wątpliwości doprowadziły do jego drugiej wyprawy na Cerro Torre. W 1971 roku wraz z Ezio Alimontą, Daniele Angelim, Claudio Baldessarrim, Carlo Clausem i Pietro Vidim wyznaczył nową drogę na Cerro Torre – choć zespół nie wszedł na śnieżną czapę szczytu, pokonując do końca tylko skalne trudności. Maestri pokonał ścianę po swojemu, ciągnąc ciężki kompresor, który pozwalał wywiercić otwory pod nity. Nic dziwnego, że linia ta została nazwana Compressor Route (lub Droga Maestriego). Przez dziesięciolecia była to zdecydowanie najczęściej powtarzana droga na Cerro Torre, ale także najbardziej krytykowana, właśnie za bezprecedensową ingerencję i zastosowanie sztucznych ułatwień (w 2012 roku większość nitów została usunięta przez Haydena Kennedy i Jasona Kruka).
Przez ponad 40 lat Maestri mieszkał w Madonna di Campiglio, gdzie był przewodnikiem alpejskim i instruktorem narciarstwa, poświęcił się także pisaniu książek o wspinaczce górskiej. Wspinał się do późnych lat 90. i pokonał ponad 3500 dróg, w większości solo w Dolomitach.
Maestri był postacią nietuzinkową i kontrowersyjną. Warto go zapamiętać za to, że jako świetny wspinacz i człowiek ze wszystkimi swoimi wspaniałościami i słabościami zainspirował całe pokolenia alpinistów.
Zdjęcie otwierające: Nagroda „Genziana alla carriera” wręczona Maestriemu w 2019 roku na Trento Film Festival; fot. Trento Film Festival
