6 grudnia 1956 roku w Bolzano, położonym w Południowym Tyrolu we Włoszech, przyszedł na świat Hans Kammerlander, włoski alpinista mieszkający w Ahornach, wiosce niedaleko Sand in Taufers. Wspiął się na 13 z 14 szczytów powyżej 8000 m. W 1984 był pierwszym wspinaczem, który przeszedł dwa szczyty o wysokości 8000 m przed zejściem do bazy.
Przygodę ze wspinaczką zaczął jako ośmiolatek na górze Great Moose (3059 m n.p.m.) nieopodal swojego domu.
Współpracował z Messnerem, pierwszym człowiekiem, który wspiął się na wszystkie czternaście szczytów 8000 m, podczas udanych wejść na Cho Oyu, Gasherbrum I i II, Dhaulagiri, Annapurna, Makalu i Lhotse oraz jest przewodnikiem górskim UIAGM (Union Internationale des Associations de Guides de Montagnes). Chris Bonington opisał relacje Messnera z Kammerlanderem jako najbardziej „przyjazne” ze wspinaczkowych partnerstw Messnera.
Od 1996 roku był rekordzistą Guinnessa za najszybsze wejście na Mount Everest bez dodatkowego tlenu (16 godzin i 45 minut) oraz najszybsze wejście z Everest North Base Camp. Podczas tego wyczynu podjął próbę zjechania z wierzchołka Everestu na nartach, ale zjechał zaledwie 300 metrów. Planował również jako pierwszy zjechać na nartach z K2, ale porzucił te plany po tym, jak zobaczył śmierć innego alpinisty na tym szczycie.
Z podobnych względów W 2001 roku Kammerlander ogłosił, że nie podejmie próby zdobycia Manaslu, niezbędnego do zaliczenia wszystkich ośmiotysięczników, ze względu na utratę kilku bliskich przyjaciół podczas próby zdobycia góry.
Kammerlander twierdzi, że jest pierwszym człowiekiem, który wspiął się na Siedem Drugich Szczytów, drugie co do wysokości góry na wszystkich siedmiu kontynentach. Istnieją jednak głosy, że mógł wspiąć się jedynie na niższy zachodni szczyt Mount Logan. Twierdzi się również, że Puncak Trikora, nie jest drugim co do wysokości szczytem Oceanii. W takim przypadku Kammerlander będzie musiał wspiąć się na główny szczyt Mount Logan i wspiąć się na Puncak Mandala w Nowej Gwinei, aby ukończyć Siedem Drugich Szczytów.
Jego starania o pokonanie Drugiej Siódemki rozpoczęły się od udanego wejścia na K2 w 2001 r., ale stały się wyzwaniem w 2009 r., kiedy wspiął się na drugi co do wielkości szczyt w Ameryce Południowej, 6893 m n.p.m. Ojos del Salado (6893 m n.p.m.) i Mount Kenya (5199 m n.p.m) w Afryce. W 2010 roku do listy dopisał górę Logan w Ameryce Północnej (5959 m) i europejską Dychtau (5204 m), a wiosną 2011 roku w Indonezji uplasował się na Puncak Trikora w Oceanii (4730 m).
W samych Alpach pokonał ponad 2000 dróg! Na Matterhornie był czterokrotnie w ciągu jednej doby, a to za sprawą wyzwania 4xMatterhorn. Niejeden alpinista nie dokonałby tylu wejść przez całe życie. Dał się poznać jako wspinacz ekstremalny, nie stanowiło dla niego problemu, żeby przebyć ponad 60 solowych wspinaczek w najwyższych górach Europy.
W ciągu sześciu tygodni w 1991 roku razem z Messnerem przemierzył 1200 kilometrów, 100 tysięcy metrów przewyższeń i zdobył ponad 300 szczytów. W tym samym roku przeżył też tragiczny sezon pod Manaslu. Podczas próby zdobycia szczytu jego dwaj przyjaciele, Friedl Mutschlechner i Karl Großrubatscher, zginęli w czasie burzy. Pod górę odważył się powrócić dopiero po 26 latach razem z ekipą filmową. Wprawdzie Manaslu nie udało się zdobyć, ale wyprawa zaowocowała nagradzanym filmem „Manaslu – góra duchów”.
W roku 2021 nakładem wydawnictwa Bezdroża ukazała się jego książka „Wzloty i upadki mojego życia”. Dostępna jest w naszej księgarni KsiążkiGór.
