AURORA przedstawia laureata Nagrody Teddy ostatniego Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Berlinie

Lia (w tej roli Mzia Arabuli) jest emerytowaną nauczycielką. Kobieta złożyła obietnicę, że spróbuje się dowiedzieć, jaki los spotkał jej dawno zaginioną siostrzenicę Teklę. Kiedy od sąsiada Achiego (Lucas Kankava) dowiaduje się, że dziewczyna mogła opuścić Gruzję i przenieść się do Turcji, wraz z mężczyzną postanawia wyruszyć w podróż, by ją odnaleźć.

Trafiają do Stambułu, który jawi się jako miasto możliwości, ale też przytłacza swoją wielkością. To jedno z tych miejsc, gdzie poszukiwanie kogoś, kto w dodatku nie chce być znaleziony, wydaje się szczególnie skomplikowane. Z pomocą zdezorientowanym nieco bohaterom przychodzi Evrim (Deniz Dumanli), walcząca o prawa osób transseksualnych. Lia i Achi przedzierają się przez kolejne miejskie zaułki, licząc, że trafią w końcu na Teklę. Metropolia leżąca na styku Europy i Azji jest przedziwną, ale równocześnie fascynującą mieszanką kultur, pełną kontrastów, sprzeczności, ale i niespodzianek. Bohaterowie odkrywają prawdziwą tożsamość Stambułu, z dala od tras przemierzanych przez miliony turystów, spod Haghia Sophia do Topkapi. Poznają miasto od podszewki, pozbawione blichtru stolicy, ale bardziej ludzkie i prawdziwe.

Podobnie jak w swoich poprzednich filmach, szwedzki reżyser o gruzińskich korzeniach Levan Akin podejmuje temat przełamywania barier. Nie tylko tych ideologicznych, ale również wewnętrznych, tkwiących głęboko w każdym z nas. Ważnym bohaterem opowieści, określanej mianem „ody do człowieczeństwa”, jest także pełne tajemnic i topograficznych niespodzianek miasto.

Levan Akin – urodził się w 1979 roku w Sztokholmie. Szwedzki reżyser i scenarzysta z gruzińskimi korzeniami. Przygodę z filmem rozpoczął, pracując jako asystent reżysera przy produkcjach realizowanych głównie dla szwedzkiej telewizji. Samodzielną pracę zaczął od krótkich metraży oraz seriali. W pełnym metrażu zadebiutował w 2011 roku filmem „Certain People”, który miał swoją premierę na festiwalu w Sztokholmie. Największą uwagę zwrócił na siebie drugim filmem – „A potem tańczyliśmy” (2019). Pokazywano go w canneńskiej sekcji Quinzaine des Réalisateurs oraz był oficjalnym kandydatem Szwecji do Oscara. Akin w swoich filmach często porusza problemy związane z klasą społeczną, płcią oraz seksualnością.